Lieve jij,

jarenlang heb ik geen potlood of penseel vast gehouden, terwijl ik dit als kind wel heel graag deed..
Wat was er gebeurd?!
Voor mij en ik denk voor velen, kwam het kritieke moment toen ik bewust werd van de oordelen en overtuigingen van anderen.
Zowel positief als negatief.

Altijd wanneer ik op school begon met tekenen, kwamen er al snel anderen bij me staan om mee te kijken en me te complimenteren.
Positief natuurlijk, maar ik voelde ook alle verwachtingen..
Wat als het eens niet mooi was wat ik maakte?
Dan kon ik mijn reputatie in één keer verliezen!
Ik ontwikkelde een soort faalangst die helaas nog lang bij me bleef.
Deze werd ook nog versterkt door negatieve overtuigingen over kunst en creativiteit die ik gaandeweg oppikte en mezelf eigen maakte.
Een aantal hiervan zullen jou bekend voorkomen:

• Een goede kunstenaar maakt echt iets compleet vernieuwends
• Met kunst kun je geen droog brood verdienen
• Er zijn anderen zoveel beter dan ik, ik zoek wel iets anders om te doen
• Wie ben ik nou om mezelf creatief of zelfs kunstenaar te noemen?
• Creatief bezig zijn is niet nuttig. Ik kan beter iets nuttigs gaan doen.

Dus ging ik een zakelijke opleiding volgen en had daarna 12 jaar een degelijke kantoorbaan.
Niks mis mee natuurlijk, maar ik werd er doodongelukkig van.
Ook deed ik in die periode zo goed als niks aan de ontwikkeling van mijn creatieve vaardigheden.

Ik voelde dat deze keuze mij niet langer diende en besloot iets anders te kiezen.
Want het kriebelde zo, ik wilde weer creëren!

Dat betekende wel dat ik alle beperkende overtuigingen stuk voor stuk recht in de ogen moest aankijken..

Als eerste vroeg ik mezelf of het daadwerkelijk een oordeel van mij was of van iets of iemand uit mijn omgeving (wat voelt lichter?).
Als het een overtuiging van de ander bleek, gaf ik deze energie liefdevol terug waar het vandaan kwam, door me dit in mijn gedachten levendig voor te stellen.
Was het een overtuiging die ikzelf had gecreëerd?
Dan koos ik er bewust voor dat te oncreëren.
Dit kan op verschillende manieren, maar het beseffen hiervan helpt al een heleboel!

Waar ik nu sta weet jij.
Mijn bedrijf Hatsaflatsa Illustraties is al vier jaar een feit en het gaat fantastisch.
Elke dag voel ik me dankbaar dat ik dit mag doen.
Toch ben ik er ook nog niet helemaal.
Het is een proces dat nooit ophoudt.
Gelukkig maar, want anders wordt het saai en dat is weer niet goed voor onze creativiteit.

Liefs Hanna